អារ្យធម៌ខ្មែរសម័យនគរភ្នំ
ឯកសារចិនបានបញ្ជាក់ឱ្យដឹងថា ភូមិសាស្ត្រខ្មែរ គឺព័ទ្ធជុំវិញដោយកំពែងធ្វើពីដី ដែលមានគូទឹក ឬស្រះធំៗព័ទ្ធជុំវិញ ព្រមទាំងមានចិញ្ចឹមក្រពើយ៉ាងច្រើនទៀតផង។ នៅក្នុងបរិវេណភូមិ គឺមានស្រះទឹកសម្រាប់ប្រើរួមគ្នា។ ចំណែកឯផ្ទះ គឺសង់អំពីឈើបន្តើតខ្ពស់ផុតពីដី និងប្រក់ស្លឹក។
សូមជម្រាបថា មនុស្សនៅសម័យអាណាចក្រភ្នំ ច្រើនមានសម្បុរខ្មៅ សក់រួញអង្គាដី និងច្រើនតែខ្លួនទទេ។ អ្នកស្រុកធម្មតាស្លៀកសារុង ឬសំពត់អំបោះ គ្មានស្បែកជើងពាក់ទេ។ រីឯអ្នកមាន និងមន្ត្រី គឺស្លៀកសំពត់សំឡុយ ឬចងក្បិនសំពត់ចរបាប់ មានពាក់ស្បែកជើងផងដែរ។ ប្រជាជននិយមចោះត្រចៀកពាក់ក្រវិលរយ៉ា ទំហ៊ូ និងត្រសាល់ត្រចៀកជាដើម។ គេចូលចិត្តល្បែងប្រជល់មាន់ និងប្រជល់ជ្រូក។ ក្រៅពីនេះ អ្នកភូមិនីមួយៗប៉ិនប្រសប់ធ្វើសិប្បកម្មត្បាញរវៃសូត្រអំបោះ ជាងចម្លាក់ប្រាក់ ស្ពាន់ ជំនាញជាងទង និងធ្វើគ្រឿងអលង្ការមាសថែមទៀតផង។
អ្វីដែលពិសេសនោះ មនុស្សនៅអាណាចក្រនគរភ្នំ គ្រប់តំបន់គ្មានចិត្តលោភលន់ និងចេះលួចគ្នាទេ។ បើសិនមានទំនាស់ ឬក្តីក្ដាំគ្នាកើតឡើងម្ដងៗ គេចូលចិត្តប្រើវិធីដ៏អស្ចារ្យមួយ ដើម្បីរកសេចក្តីពិត។ មានន័យថា កាលណាគេបាត់របស់អ្វីមួយ គេតែងយកបាយពំនូតទៅដាក់នៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រទេវតា រួចគេបួងសួងសុំឱ្យព្រះអង្គជួយបង្ហាញមុខជនទុច្ចរិត ហើយស្អែកឡើងគេយកបាយពំនូតនោះ ឱ្យជនជាប់សង្ស័យបរិភោគ ព្រោះគេជឿថា អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តបទល្មើសនោះ នឹងមានឈាមហូរចេញពីមាត់យ៉ាងជាក់ស្ដែង។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកសុចរិត គេអាចទំពារបាយពំនូតនោះបានដោយស្រួល។
មិនតែប៉ុណ្ណោះ បើមានជនជាប់ចោទពីបទផ្សេងៗទៀត គេឱ្យជននោះអត់បាយបីថ្ងៃ រួចតម្រូវឱ្យជននោះ លូកយកវត្ថុផ្សេងៗ មានពងមាន់ ឬចិញ្ចៀនមាសជាដើមចេញពីឆ្នាំង ឬខ្ទះទឹកកំពុងពុះ ឬក៏ត្រូវកាន់ពូថៅ ឬច្រវាក់ដែលដុតភ្លើងឡើងក្រហម ហើយឱ្យដើរពីរជំហាន។ បើមានកំហុសមែន ដៃជននោះនឹងរលាករលួយ។ តែបើជននោះមិនបានប្រព្រឹត្តខុសទេ គឺគ្មានអ្វីកើតឡើងឡើយ។ លើសពីនេះអាណាចក្រភ្នំ គេមិននិយមធ្វើគុកដាក់មនុស្សទេ បើបុគ្គលណាមានកំហុសស្រាល គេពិន័យឱ្យមានទោស តែបើកំហុសនោះធ្ងន់ថ្នាក់ឧក្រិដ្ឋកម្មវិញ គេយកអ្នកនោះទៅឱ្យក្រពើស៊ី ឬសត្វសាហាវស៊ីតែម្តង។ ក្នុងរយៈពេល៣ថ្ងៃ បើសត្វនោះមិនស៊ីទេ គេចាត់ទុកថាអ្នកនោះគ្មានកំហុសទេ ត្រូវបានរួចខ្លួន។
មិនតែប៉ុណ្ណោះ បើមានជនជាប់ចោទពីបទផ្សេងៗទៀត គេឱ្យជននោះអត់បាយបីថ្ងៃ រួចតម្រូវឱ្យជននោះ លូកយកវត្ថុផ្សេងៗ មានពងមាន់ ឬចិញ្ចៀនមាសជាដើមចេញពីឆ្នាំង ឬខ្ទះទឹកកំពុងពុះ ឬក៏ត្រូវកាន់ពូថៅ ឬច្រវាក់ដែលដុតភ្លើងឡើងក្រហម ហើយឱ្យដើរពីរជំហាន។ បើមានកំហុសមែន ដៃជននោះនឹងរលាករលួយ។ តែបើជននោះមិនបានប្រព្រឹត្តខុសទេ គឺគ្មានអ្វីកើតឡើងឡើយ។ លើសពីនេះអាណាចក្រភ្នំ គេមិននិយមធ្វើគុកដាក់មនុស្សទេ បើបុគ្គលណាមានកំហុសស្រាល គេពិន័យឱ្យមានទោស តែបើកំហុសនោះធ្ងន់ថ្នាក់ឧក្រិដ្ឋកម្មវិញ គេយកអ្នកនោះទៅឱ្យក្រពើស៊ី ឬសត្វសាហាវស៊ីតែម្តង។ ក្នុងរយៈពេល៣ថ្ងៃ បើសត្វនោះមិនស៊ីទេ គេចាត់ទុកថាអ្នកនោះគ្មានកំហុសទេ ត្រូវបានរួចខ្លួន។
គួររម្លឹកថា ដោយសារខ្មែរទទួលឥទ្ធិពលឥណ្ឌា រហូតដល់ទៅពីរដង គឺសតវត្សទី១ និងដើមសតវត្សទី៥ ដោយប្រកាន់របបនយោបាយរាជានិយមតាមបែបឥណ្ឌា។ ទៀតសោត មហារាជមានងារជាស្ដេចចក្រវាឡ ឬកុរុងវ្នំ ដោយសោយរាជ្យលើអាណាចក្រ ដែលមានសាមន្តរដ្ឋ ឬរដ្ឋចំណុះជាច្រើន ក្នុងនោះមានទាំងសាមន្តរដ្ឋចេនឡាទៀតផង។ ព្រះរាជាគង់ក្នុងព្រះរាជវាំង ដែលមានដំណាក់ច្រើនជាន់ និងមានរបងព័ទ្ធជុំវិញ។ ខណៈពេលប្រទានសវនាការ ព្រះអង្គទ្រង់គង់ផ្ទាល់លើព្រះទែន ផ្តេកជង្គង់ឆ្វេង បញ្ឈរជង្គង់ស្តាំ ដូចកាយវិការរូបចម្លាក់ស្ដេចគម្លង់សព្វថ្ងៃ ព្រមទាំងមានពានមាស ផើងមាស និងដុតឈើក្រអូបដាក់លើកម្រាលពីខាងមុខ ដោយមានរូបព្រះរាជសង្ហារតម្កល់នៅចន្លោះកណ្ដាលពានមាសនោះទៀតផង។
ជាការកត់សម្គាលនោះ ព្រះរាជាទ្រង់យាងទៅណាមកណាដោយដំរី ដែលមានក្បួនដង្ហែអធិកអធមពីនាម៉ឺនសព្វមុខមន្ត្រី និងស្រីស្នំបរិពារផង។ ពន្ធដារសម័យនោះត្រូវបង់ជាមាស ប្រាក់ គុជ ឬក៏គ្រឿងក្រអូបផ្សេងៗ។ ម្យ៉ាងទៀតអាណាចក្រភ្នំ ជាសង្គមមេនិយម ដែលបានចាត់ទុកស្រ្តីជាធំទាំងនៅក្នុងគ្រួសារ និងសង្គមជាដើម។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ការជ្រើសរើសគូស្រករទៀតសោត មិនមែនប្រុសដណ្ដឹងស្រីដូចបច្ចុប្បន្ននេះទេ។ មានន័យថា សម័យនោះ ស្រី គឺដណ្ដឹងប្រុស។
កំពង់ផែសំខាន់របស់អាណាចក្រភ្នំ គឺអូកែវ ស្ថិតនៅខាងត្បូងភ្នំបាថេ ទឹកដីកម្ពុជាក្រោមសព្វថ្ងៃ លើតំបន់ស្ថានីយបុរេប្រវត្តិសាស្ត្រសម័យយុគថ្មរំលីង។ កំពង់ផែនេះមិនមែនគ្រាន់តែទទួលសំពៅធំៗពីប្រទេសចិន ម៉ាឡាយូ និងឥណ្ឌាប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងទទួលនាវាសមុទ្រធំៗដឹកទំនិញមកពីចក្រភពរ៉ូម៉ាំង ដែលស្ថិតត្រង់ព្រំប្រទល់សមុទ្រក្រហមទៀតផង។ នៅកំពង់ផែអូកែវ គេបានរកឃើញត្រាដែលមានអក្សរសំស្ក្រឹតជាមេដាយមាស ព្រមទាំងមានកាលបរិច្ឆេទនៅឆ្នាំ១៥២ ដោយមានរូបសំណាកព្រះចៅអង់តូនីន និងចម្លាក់ថ្មផ្សេងៗមកពីតំបន់មេឌីទែរ៉ាណេទៀតផង។
សូមជម្រាបថា វិស័យសេដ្ឋកិច្ចនាសម័យនោះ គឺរីកចម្រើនណាស់។ ចំពោះកសិកម្ម ក៏មានការរីកលូតលាស់ខ្លាំងណាស់ដែរ ព្រោះថាអាណាចក្រភ្នំ នយោបាយទឹកទទួលបានជោគជ័យ ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យជនជាតិចិនម្នាក់ បានកត់ត្រាថា ប្រជាកសិករព្រួសស្រូវមួយឆ្នាំ ច្រូតបានរហូតដល់បីរដូវ។ រីឯខាងពាណិជ្ជកម្ម ក្រៅពីកំពង់ផែអូកែវ ដែលជាកំពង់ផែអន្តរជាតិទទួលនាវាផ្ទុកទំនិញធំៗពីគ្រប់ទិសទី អាណាចក្រភ្នំ ក៏មានបច្ចេកទេសក្នុងការធ្វើសំពៅធំៗដើរតាមសមុទ្រផងដែរ ដែលក្នុងនោះតាមឯកសារចិនបញ្ជាក់ថា សំពៅមានប្រវែង៣០ម៉ែត្រ ហើយមានក្បាល ព្រមទាំងកន្សៃរាងជាក្បាល និងកន្ទុយត្រី។
វិស័យអប់រំទៀតសោត ក៏មានការរីកចម្រើនខ្លាំងផងដែរ ព្រោះឯកសារចិនបានបញ្ជាក់ថា អាណាចក្រភ្នំមានសៀវភៅ និងកន្លែងរក្សាប័ណ្ណសារយ៉ាងច្រើន។ ចំណែកភាសាខ្មែរ ជាភាសាប្រើទូទៅ រីឯភាសាសំស្ក្រឹត ជាភាសាប្រើផ្លូវការ។ ចំពោះវិស័យសាសនាវិញ អ្នកនគរភ្នំបានកាន់សាសនាធំៗពីរមកពីឥណ្ឌា ទី១ព្រហ្មញ្ញសាសនា និងទី២ ព្រះពុទ្ធសាសនា។ ខណៈនោះព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន ត្រូវបានប្រើលាយចម្រុះគ្នាទៅនឹងជំនឿអារក្ខអ្នកតាមេបា ដែលជាជំនឿដើមរបស់អ្នកនគរភ្នំ ដែលប្រជារាស្ត្រនគរភ្នំគោរពបូជាជាទូទៅ។
ការទុកដាក់សពក្នុងសម័យនគរភ្នំ គេប្រារព្ធពិធីបូជាសពដូចជាព្រះមហាក្សត្រត្រូវធ្វើឡើងរយៈពេល៧ថ្ងៃ ក្រោយចូលទិវង្គត។ ព្រះសពត្រូវរុំយ៉ាងស្អាត ហើយដង្ហែទៅមាត់ទន្លេ ដោយមានសំឡេងតូរ្យតន្ត្រី ស្គរប្រគំ និងរបាំសក្ការៈកំដរផងដែរ។ ព្រះសពរបស់ព្រះរាជាត្រូវបូជានៅលើគំនរឧសមួយ ហើយព្រះធាតុត្រូវរើសដាក់ក្នុងកោដ្ឋមាស នៅចុងក្រោយគេយកទៅទម្លាក់ក្នុងទឹកទន្លេ ឬសមុទ្រ។
ចំពោះសពពួកមន្ត្រីធំៗត្រូវបូជារយៈពេលបីថ្ងៃក្រោយអនិច្ចកម្ម ហើយអដ្ឋិធាតុត្រូវដាក់ក្នុងកោដ្ឋប្រាក់ រួចយកទៅទម្លាក់ក្នុងទឹកទន្លេ។
ចំណែកជនធម្មតាវិញ ពិធីទុកដាក់សពនេះមាន៤បែប គឺទី១ បូជាដោយភ្លើង ទី២ កប់ក្នុងដី ទី៣ បោះចោលក្នុងទឹក និងទី៤ ដាក់ហាលខ្យល់កណ្ដាលវាល ឬទុកឱ្យសត្វស៊ីជាចំណី។ រីឯការកាន់ទុក្ខទៀតសោត គឺគេកោរសក់ និងកោរពុកមាត់។
វិស័យអប់រំទៀតសោត ក៏មានការរីកចម្រើនខ្លាំងផងដែរ ព្រោះឯកសារចិនបានបញ្ជាក់ថា អាណាចក្រភ្នំមានសៀវភៅ និងកន្លែងរក្សាប័ណ្ណសារយ៉ាងច្រើន។ ចំណែកភាសាខ្មែរ ជាភាសាប្រើទូទៅ រីឯភាសាសំស្ក្រឹត ជាភាសាប្រើផ្លូវការ។ ចំពោះវិស័យសាសនាវិញ អ្នកនគរភ្នំបានកាន់សាសនាធំៗពីរមកពីឥណ្ឌា ទី១ព្រហ្មញ្ញសាសនា និងទី២ ព្រះពុទ្ធសាសនា។ ខណៈនោះព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន ត្រូវបានប្រើលាយចម្រុះគ្នាទៅនឹងជំនឿអារក្ខអ្នកតាមេបា ដែលជាជំនឿដើមរបស់អ្នកនគរភ្នំ ដែលប្រជារាស្ត្រនគរភ្នំគោរពបូជាជាទូទៅ។
ការទុកដាក់សពក្នុងសម័យនគរភ្នំ គេប្រារព្ធពិធីបូជាសពដូចជាព្រះមហាក្សត្រត្រូវធ្វើឡើងរយៈពេល៧ថ្ងៃ ក្រោយចូលទិវង្គត។ ព្រះសពត្រូវរុំយ៉ាងស្អាត ហើយដង្ហែទៅមាត់ទន្លេ ដោយមានសំឡេងតូរ្យតន្ត្រី ស្គរប្រគំ និងរបាំសក្ការៈកំដរផងដែរ។ ព្រះសពរបស់ព្រះរាជាត្រូវបូជានៅលើគំនរឧសមួយ ហើយព្រះធាតុត្រូវរើសដាក់ក្នុងកោដ្ឋមាស នៅចុងក្រោយគេយកទៅទម្លាក់ក្នុងទឹកទន្លេ ឬសមុទ្រ។
ចំពោះសពពួកមន្ត្រីធំៗត្រូវបូជារយៈពេលបីថ្ងៃក្រោយអនិច្ចកម្ម ហើយអដ្ឋិធាតុត្រូវដាក់ក្នុងកោដ្ឋប្រាក់ រួចយកទៅទម្លាក់ក្នុងទឹកទន្លេ។
ចំណែកជនធម្មតាវិញ ពិធីទុកដាក់សពនេះមាន៤បែប គឺទី១ បូជាដោយភ្លើង ទី២ កប់ក្នុងដី ទី៣ បោះចោលក្នុងទឹក និងទី៤ ដាក់ហាលខ្យល់កណ្ដាលវាល ឬទុកឱ្យសត្វស៊ីជាចំណី។ រីឯការកាន់ទុក្ខទៀតសោត គឺគេកោរសក់ និងកោរពុកមាត់។
ចំពោះវិស័យស្ថាបត្យកម្ម និងចម្លាក់វិញ ក្រៅពីប្រាសាទដែលសង់ដោយលុងភ្នំ គ្មានប្រាសាទណានៅគង់វង្សល្អទេ តែគេសន្និដ្ឋានថា ប្រាសាទទាំងឡាយក្នុងសម័យនោះ កសាងឡើងដោយឥដ្ឋ ជាសក្ខីភាពគេរកឃើញខឿនសំណង់ផ្សេងៗធ្វើពីឥដ្ឋ នៅកំពង់ផែអូកែវ និងនៅអង្គរបុរី។
សិល្បៈបដិមា គេបានរកឃើញព្រះពុទ្ធរូប និងទេវរូបជាច្រើន នៅតំបន់ភ្នំដា ស្រុកព្រៃកប្បាស ខេត្តតាកែវ ដូចជាព្រះពុទ្ធរូបវត្តរំលក រូបព្រះវិស្ណុ ព្រះពលរាម ព្រះកល្កិន ព្រះក្រិស្ណ និងគោវធនជាដើម។ ស្នាដៃទាំងអស់នេះ នៅមានលក្ខណៈជាឥណ្ឌានៅឡើយ ពោល គឺរូបទាំងនោះមានរាងធាត់ៗកាច់ចង្កេះ និងមានធ្នូ ឬក្រចកសេះ ឬក៏ចន្ទល់ទ្រថែមទៀតផង៕
The best new slots to play for free at MEGA - JtmHub
ReplyDeleteSlots like Push Pokies, Push Pokies and Jackpot 밀양 출장안마 Kingdom will all be available on Microgaming 의정부 출장마사지 casinos. They 김해 출장샵 are also available 계룡 출장샵 to play in 안동 출장마사지